We gaan als een speer

8 juni 2014 - Merano, Italië

8 juni   Nauders - Merano   86 km

Vandaag gaan we Italië in, en al snel. Dit campinkje ligt op een kilometer van de grens.  Voor vertrek ontbijten we met een duits stel, dat op weg is naar Bolzano. Zij hebben de pas met de bus afgelegd, zien de lol van het zwoegen er niet van in. En een beetje gelijk hebben ze natuurlijk wel ;) 

De top van de Reschenpas bereiken is een kwestie van een klein klimmetje,  en het is dat het boekje aangeeft dat we er zijn,  anders zou je zo door fietsen want er is geen bord te zien. Maar wel een schitterend uitzicht (ja alweer) over de Reschensee en het besneeuwde Ortlermassief op de achtergrond. Het pad langs het meer is als een speeltuin voor Henk. Op en af, dus lekker hard naar beneden zodat omhoog weinig kracht kost. Het gaat zo lekker dat we bijna vergeten rond te kijken, terwijl het wederom een plaatje is. We missen ook de kerktoren die boven het water uit moet stijgen. Beetje raar gezegd zo, maar dit is een stuwmeer waarvoor destijds gewoon een heel dorp opgeofferd is. En die kerktoren is de enige herinnering daaraan.  

Hierna volgt een geweldige afdaling, en in no-time komen we aan in Glurns.  Een klein stadje dat nog volledig omgeven is door een muur met poorten. Volgens de eigenaar van de camping in Landeck worden die 's avonds nog gesloten, maar dat betwijfel ik toch. Wel vinden we de konditorei die hij aanbevolen had. Op het pleintje ontmoeten we Martien weer en samen genieten we van het lekkers. Weer het echte vakantie gevoel.

Vervolgens gaat de route door het dal van de Etsch, ofwel Adige in het Italiaans.  Het is wederom een enorme appelboomgaard. Hier komt 1/10 van de Europese appels vandaan! Het is een geweldig fietspad, en we gaan als een speer.  Op het eind van de dag zal blijken dat we 19km gemiddeld per uur hebben gereden.  Halverwege is het een stuk onverhard door het bos, en steeds maar afdalen. Het is wel erg druk vandaag met fietsers. De Italianen zijn er massaal op uit getrokken met hele gezinnen.  Het is tenslotte Pinksteren en mooi weer. Eigenlijk erg warm weer, het zal rond de 38 graden liggen.  Dus een schaduwplek om te pauzeren is niet alleen welkom,maar gewoon een must. We vinden het bij een restaurantje bij een visvijver,  waar het dan ook enorm druk is. 

En verder gaat het............ Ik kan in herhaling blijven vallen,  maar dan wordt het saai, wat het allerminst is. Het laatste stuk is wederom een enorme afdaling naar de stad Merano. We komen bij een uitzichtspunt, waar twee enorme stoelen staan,  vanwaar je de hele stad kunt overzien. En gelukkig ook de nodige watertappunten, want het is bloedheet. Hopelijk is er op de camping wat schaduw!  Het sfeertje is echt Italiaans,  hoe ik dat moet uitleggen weet ik eigenlijk niet, maar toch. Natuurlijk weer de bekende Nederlanders bij elkaar, en allemaal blijven we een dagje.  We gaan de stad nog in voor een pizza en zijn verwonderd over hoe mooi die is. Promenade langs het water, mooie winkelstraten, gezellig druk. Morgen toch nog maar eens terug om alles eens goed te bekijken. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Sophia:
    10 juni 2014
    hoi wat gaat de tijd snel zeg nu al in italie heel veel fietsplezier nog gr sophia
  2. Rian:
    13 juni 2014
    hoi hoi, En nu alweer in Italië. Wat een aantal km. hebben jullie er al op zitten. Het gaat zeker als een speer. Ik doe dit niet na ... Genieten jullie maar van het fietsen, en ... de rust er omheen. Want ondanks de km, heb je je kop leeg.
    groeten, Rian