We hebben het gehaald!

6 juni  Braz - Landeck  61 km 

Zoals beloofd stond vanmorgen de zon hoog aan de hemel. Vroeg uit de veren, want we hebben een flinke etappe voor de boeg, de beklimming van de Arlbergpas. Spannend, maar we gaan ervoor. Er moet eigenlijk al meteen geklommen worden, maar dat gaat nog geleidelijk. Door leuke dorpjes, schitterende bergtoppen en alpenweiden. We nemen de tijd om wat rond te kijken, foto's te maken en dus niet te hard van stapel te gaan.

We gaan enkele keren door een tunnel, één keer wordt ik flink opgeschrikt door een toeterende bus! Je valt bijna van je fiets. Na Klösterle begint het echte werk, 4 km van 7 - 9%. Tandje terug en af en toe even eraf. Dan komt er een drukke tunnel waar we omheen fietsen. Lekker rustig was de bedoeling, maar helaas wegwerkzaamheden in de tunnel waardoor al het verkeer over datzelfde wegje wordt geleid. Dus ook bussen en vrachtwagens, dat is super irritant. Halverwege even pauze bij een klaterende beek. Als we naar het water klauteren, lijkt het alsof ik een zilvermijn heb ontdekt! Het zilverpoeder op de steentjes glinstert je tegemoet, net echt. Heb toch maar een steentje meegenomen, je weet maar nooit, haha. Het water is verfrissend en de koffie met koek pept weer op.

We hebben even het idee dat we het ergste, dus steilste, gehad hebben, maar dan staan we opeens onderaan een enorme beklimming. Je ziet de auto's en bussen naar boven en beneden kruipen. Nee, dat kan toch niet waar zijn! Het boekje niet goed bekeken, want ja hoor, het gaat hier een paar kilometer met 8 - 10% omhoog ! Ik ben geneigd de bus te nemen, dit gaat me niet meer lukken! Ook Henk is danig onder de indruk. Op een of andere manier komen we in de flow en gaan we in één keer naar boven. Tot we de bocht om gaan........... Er komt een moment dat het echt op is. Ik kom mijn fiets niet meer op, en dat op een paar honderd meter voor het laatste stuk dat iets minder steil is. Dat wordt dan toch een stukje lopen, help. Henk heeft nog wat extra's over, laat mij lopen zonder fiets en fietst dat steile stukje gewoon twee keer! De topper!! Maaaaaar de aanhouder wint en de laatste kilometers gaan weer samen fietsend! Als we de top bereiken op 1800 meter worden we juichend ingehaald door Martien en het stel uit Friesland dat dit op de tandem doet. Daar krijg ik letterlijk kippenvel van, terwijl het toch flink warm is. Even word ik bevangen door de warmte, emotie en vermoeidheid en moet ik er bij gaan zitten. Als ik later opsta heb ik gewoon een natte afdruk op het asfalt achter gelaten van mijn fietsbroek, haha.
We gaan wat eten, goed uitrusten, koop een piepklein souveniertje en dan kunnen we weer. Vanaf nu gaat het minstens 30 km alleen maar omlaag. En hard! We moeten regelmatig stoppen om de remmen te laten afkoelen. Maar dat levert dan weer tijd voor rondkijken, anders zou je dat vergeten, en het is schitterend hier.

's Avonds wordt het erg gezellig op de camping in Landeck. Er is een speciaal veldje voor tentjes, waar we met alle Nederlanders die we inmiddels ontmoet hebben de avond doorbrengen. Dat zijn wij dus, Martien, Mick en Odra, een echtpaar uit Friesland dat op de tandem is, en Peter en Rita, ook op de tandem. Het geeft een speciaal gevoel, dat we vandaag dezelfde ervaring kunnen delen. Er wordt gekookt, gekletst en wat gedronken tot we moe onze tent induiken. Wat een dag!