Een grote omslag

14 juni   Lazise - Verona   31km

Ook vannacht heeft het flink geregend, maar overdag bleef het dus steeds droog! Vanmorgen stond de zon weer hoog aan de hemel.  Om 9.30 uur zaten we weer op de fiets, voor een kort tochtje.  Jammer dat er niet veel anders op zat dan langs een drukke verkeersweg te fietsen, maar het ging wel snel! Een goed uur later zaten we in Verona aan de koffie. Kriskras door de stad, waar het gezellig druk was, eerst naar de camping die op een heuvel boven de stad ligt.  Leuk campinkje, mooi terras, vriendelijk personeel en een plekje onder de druivenranken!  Echt Italiaans!  Tent opzetten,  opfrissen,  even de foldertjes bekijken die Martien hier voor ons achter heeft gelaten, genieten van het uitzicht over de stad, en dan......... wordt het donker en barst het los. Gelukkig hebben ze dus leuke overkappingen,  en zit ik nu in een luie stoel dit te schrijven.  Ik hoop wel dat we dadelijk toch de stad nog in kunnen.

Een uur later is het droog,  maar als ik Henk voorstel de stad in te gaan, blijkt hij daar niet zo voor te porren.  Hij heeft het hier op het terras prima naar zijn zin met zijn boek. Nu weet ik wel dat hij het niet zo heeft op steden bezoeken,  maar ik ben toch even van mijn apropos.  Maar ja, met iemand de stad in die daar geen zin in heeft,  levert niet veel op. Dus besluit ik uiteindelijk alleen te gaan, en komt Henk een paar uurtjes later om samen wat te eten.  Het voelt even heel onwennig, maar ik kan nu wel bekijken waar ik zin in heb, en er net zo lang over doen als ik wil. Ik begin bij het Dom complex.  Het is een prachtige basiliek,  met verschillende kleine kapelletjes erin, die ieder weer aan een andere heilige zijn gewijd. Er hangen enorm veel schilderijen,  en het is pracht en praal.  Ik krijg niet echt de tijd om er rustig van te genieten,  want het gaat binnen een half uur dicht. Wel kan ik nog even luisteren naar een dame die het Ave Maria aan het oefenen is. Kippenvel! 

Vervolgens slenter ik door wat straatjes op zoek naar het huis van Guiletta, van Romeo en Julia. Het is er een gekkenhuis!  Eerst een smalle doorgang met aan weerszijden een wand volgeschreven met liefdesbetuigingen.  Het is een waar kunstwerk.  Dan een kleine binnenplaats met een grote souvenierwinkel, en aan de andere kant het huis met hét balkon. Daaronder een beeld waarvan het kennelijk de bedoeling is dat je de borsten vasthoudt.  Dat is vast ergens goed voor!? Het is nog een heel gedoe om beide op de foto te krijgen zonder anderen erbij. De één na de ander poseert.  Als het me gelukt is ben ik weg! Jammer wel, de charme van het verhaal is er af. Ik had nog een muur met briefjes verwacht,  maar het was een muur vol kauwgom.  Beetje deceptie,  de film was toch leuker, haha. 

Dan naar de Arena,  waar elk jaar in de zomer opera of operette wordt uitgevoerd.  Helaas is dat seizoen nog net niet begonnen,  anders had ik dat wel eens mee willen maken.  Het is een enorm complex waar een dikke 20.000 man in kan.  Ze zijn met man en macht, en kranen, het decor aan het opbouwen.  Ook indrukwekkend. Het is tijd om mijn manneke op te gaan zoeken. We eten wat eenvoudigs en wandelen vrij snel weer terug,  omdat we geen vest bij ons hebben,  niet meer gewend natuurlijk,  maar het koelt nu aardig af. Toch wel fijn na al die hitte.  Inmiddels zijn er wat tentjes bij gekomen,  maar iedereen is erg op zichzelf,  dus weinig spannende verhalen deze keer.

15 juni   Verona - Montagnana  66km

Weer geluk gehad, vannacht geregend en 's morgens weer droog.  Het is wel bewolkt maar de temperatuur is aangenaam,  eindelijk.  Tegen 8 uur is alles ingepakt en willen wegaan ontbijten.  Maar op zijn Italiaans,  niet zo haastig,  het is zondag en de broodjes moeten nog in de oven!  Als we later gaan betalen moeten we €5,00 meer betalen omdat onze tent wat langer is en dus een grotere plaats nodig had. Dat vinden we toch een tikkeltje overdreven,  zoveel groter was die plaats echt niet. Plus dat was ons niet verteld,  dus na wat gesputter ging de €5,00 er weer af. Tegen half 10 verlaten we Verona en komen we meteen im een heel andere omgeving. Als je niet beter wist zou je denken dat je in Nederland aan het fietsen was: totaal vlak én veel wind tegen!

Het is echt platteland,  met maïs,  graan, aardappelen en veel fruit zoals appels,  peren,  meloenen,  nectarines en ook abrikozen.  Wat wel echt Italiaans is zijn de dorpjes,  veel gekleurde huizen,  kleine kerkjes, oleanders en kleine bars,waar al vroeg koffie wordt gedronken.  We zien ook verschillende muurschilderingen.  Je ziet hier wel veel echt oude, soms bijna vervallen boerderijen.  Het wisselt af met soms nieuwe grote huizen. 

In Zevio, een dorp aan de Adige (ja die stroomt hier nog steeds, als we de kaart bekijken blijkt hij uit te monden in de Adriatische Zee) is het markt, op zondag!  En opeens,  midden op die markt een frietkraam!  Krijg nou wat ! Het is dat het nog zo vroeg is..... Verderop zien we hele straten waarvan de hekken versierd zijn met linten. Wat is er toch te doen hier? Prompt komt er een sms van de meiden met een lief gedichtje voor Henk voor vaderdag!  Zo lief! Waren we zelf vergeten.  Maar zouden die linten daar iets mee te maken hebben? Vieren ze dat hier ook? Maar nee, toch niet met linten, er zal wel iets anders zijn.

De tweede helft van de route worden de dorpjes steeds stiller en duidelijk armoediger. Je ziet alleen maar oude, vervallen of op zijn minst slecht onderhouden huizen.  Geen kleur meer te zien.  Mag hier soms niet gerestaureerd worden of zo?? Het is ook echt zoeken naar een pauze plek,  geen bankjes te vinden. Maar vooruit,  de etappe is wederom kort, ivm de mogelijkheid voor kamperen.  Dat doen we in Montagnana in de tuin van een jeugdherberg.  Jaja,  zelfs dat kan. Het hek is nog dicht, dus fietsen we even het stadje in. Het is volledig ommuurd met 24 torens en 4 poorten.  Er blijkt een rommel/antiekmarkt te zijn, dus even rondneuzen.  Maar we hebben zelf net zoveel bekijks met onze fietsen en worden weer aangesproken.  

Bij de jeugdherberg zijn we de enige gasten.  Gisteren waren er 4 tenten, allemaal Nederlanders op weg naar Rome, waaronder Peter en Rita ( zagen we in het gastenboek) en waarschijnlijk ook wel Martien.  Jammer dat we nu niet gelijk opfietsen, was wel gezellig geweest hier. Het is hier ook spotgoedkoop,  €14,00 incl ontbijt. Het zonnetje breekt door en ik zit op een bankje dit verhaal in mijn schrift te schrijven.  Henk is binnen met de tablet aan de stroom.  We hebben er wat problemen mee, laadt niet goed op, loopt snel leeg. Hij probeert er achter te komen wat het is. 

's Avonds lopen we het stadje weer in om te gaan eten. Op het plein zijn er demonstraties door kinderen in een soort karate.  Ter ere van het feest der meloenen,  dat hier drie dagen duurt. We besluiten eens goed te eten, dus bestellen we twee gangen: eerst een pasta,  daarna een vleesgerecht.  Het is heerlijk en onvoorstelbaar wat een entrecote Henk krijgt voor €15,00. Hij zit echt propvol,  dus dat zegt wat! Helemaal verzadigd lopen we terug, nog wat lezen en naar bed. Ondanks dat er een drukke weg langs loopt,  slapen we heerlijk!